De meest voorkomende soorten vetplanten.

Algemene informatie

Vetplanten zijn planten met bladeren of stengels met een speciaal soort weefsel om water op te slaan. Hun thuisland wordt gerekend tot de woestijnen en halfwoestijnen in Afrika en Zuid-Amerika. Het is ook de moeite waard om op te merken dat ze lang leven: afhankelijk van de soort bedraagt hun levensduur ongeveer 25 tot 150 jaar.

Omdat ze in zulke barre omstandigheden leefden, moesten ze zich aanpassen om vocht te verkrijgen, op te slaan en te bewaren. Daarom hebben alle vertegenwoordigers de volgende kenmerken die hen helpen overleven:

• ontwikkeld wortelstelsel,
• vlezige bladeren,
• geribbelde stengels,
• de aanwezigheid van pluisjes op het oppervlak voor condensatie van vocht,
• waslaagje op de stengels en bladeren.

Vetplanten kunnen thuis worden gekweekt.

Dit type plant is eenvoudig te verzorgen en is perfect voor beginnende tuiniers. Vanwege hun grootte en verscheidenheid aan vormen worden ze heel vaak gebruikt om het interieur te decoreren. Deze planten staan ook bekend om hun gunstige eigenschappen voor het absorberen van schadelijke stoffen en het zuiveren van de lucht.

Bekijk een selectie van de meest bescheiden kamerplanten.

Soortkenmerken

De belangrijkste kenmerken van vetplanten worden bepaald door hun leefomgeving, namelijk een droge en warme omgeving. In zulke omstandigheden moet je kunnen overleven, dus elk deel van de plant helpt bij het verzamelen van vocht en het zo lang mogelijk vasthouden ervan:

• De aanwezigheid van speciaal weefsel voor het opslaan van water. Deze vlezige weefsels bevinden zich meestal in de bladeren of stengels van vetplanten. Ze zijn ontworpen om zoveel mogelijk water vast te houden, wat vooral handig is tijdens periodes van droogte.
• Het wortelstelsel heeft oppervlakkige en verlengde wortels die goed vocht vasthouden.
• De speciale vorm van de bladeren zorgt er ook voor dat ze kunnen overleven in barre omstandigheden. De ronde vorm en de waslaag verminderen verdamping en de adaptieve kleuring beschermt tegen fel zonlicht.
• Vetplanten verdragen echter niet goed rot en lage temperaturen.

Soorten

Er zijn enorm veel soorten vetplanten, en elk heeft zijn eigen unieke uiterlijk en kenmerken. Ik zal je vertellen over de meest populaire en ongewone vertegenwoordigers.

Crassula

Een van de meest populaire soorten in het GOS is de crassula, ook wel bekend als de vetplant. Het is een veel voorkomende kamerplant, heeft een boomachtige vorm en is gemakkelijk te vermeerderen. De meest voorkomende ondersoort is Crassula ovata, in de volksmond ook wel geldboom genoemd.

Crassula hobbit ziet er indrukwekkend uit met ongewone langwerpige bladeren, die lijken opgerold in een buis. Er bestaat ook een obliqua, die lijkt op de gewone crassula. De bladeren aan de stam zijn echter niet rond, maar puntig.

De foto toont een populaire vertegenwoordiger van de familie crassula

Wolfsmelk

De meest voorkomende vertegenwoordigers van de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae), die in huizen en appartementen leven, zijn driehoekig en wit geaderd. Minder bekende decoratieve soorten zijn de Medusa-kop (de scheuten op de stengel lijken op tentakels) en de obese (een bal die lijkt op een cactus zonder stekels).

Duvalia

Een dwergachtige, bladloze vetplant uit de familie Apocynaceae. Zuid-Afrika en het Arabisch Schiereiland worden als het thuisland beschouwd. Ze hebben kleine, oppervlakkige wortels. De stengels zijn rechtopstaand en liggend en zijn maximaal 6 cm lang. Duvalia bloeit meestal in de zomer en herfst. De bloem heeft verschillende kleuren van donkerpaars tot zwart. En de vorm van de bloem lijkt op een zeester.

Voor een succesvolle kweek binnenshuis, bescherm ze tegen direct zonlicht.

Stapelia

De stengels van de vetplant zijn onopvallend, maar het uiterlijk van de bloemen onderscheidt de plant van veel andere kamerplanten. De bloem lijkt op een ster en komt in totaal verschillende tinten voor: van pastel tot fel.

Maar er is ??n nadeel: een onaangename geur tijdens de bloei.

Echeveria

Een andere naam is echeveria. In de loop van de evolutie verloor de plant zijn stam en ziet eruit als een rozet van vele bladeren die vanuit het midden groeien. De schaduw en randen van de bladeren vari?ren per soort:

• agave – puntige uiteinden met een roze tint (lijkt op jonge bladeren),
• sierlijk – groenblauwe, vlezige bladeren (imiteert een steenroos),
• gebocheld – platte scheuten in de vorm van een ruit.

Alo?

Deze vetplant is niet alleen populair geworden in interieurs vanwege het gemak van de verzorging, maar ook vanwege de geneeskrachtige eigenschappen. Een bekende boom die vaak in grootmoeders appartementen groeit, is Alo? arborescens.

Andere decoratieve soorten – Vera, Jackson, Aristata en Juvenile lijken op struiken die uit de grond groeien.

Haworthia

Sommigen verwarren ze met kleine bladalo? (alo? heeft zelfs een ondersoort die Haworthia heet). Haworthia’s behoren echter tot een andere familie, de Xanthorrhoeaceae, en afgezien van hun uiterlijk hebben ze niets gemeen met Alo?.

Het belangrijkste kenmerk van deze bloemen is de witte uitgroei aan de buitenkant van de bladeren. Sommige exemplaren (parelmoer, langwerpig) zijn bedekt met uitgroeisels aan de binnen- en buitenkant.

Monantes

Een andere vertegenwoordiger van de familie Crassulaceae. Deze dwergvetplant heeft dicht op elkaar staande bladeren. Houdt van fel licht, maar het is beter om hem te beschermen tegen direct zonlicht.

Zijn verschijning zal niemand onverschillig laten en zal voortdurend de aandacht van gasten trekken. Prachtige bloemen met een ongewone vorm combineren perfect met de dichte, groene bladeren.

Senecio Rowleyana

Ze worden geclassificeerd als ampelachtige vetplanten: het zijn dunne kruipende takken met erwtvormige bladeren. Ze kunnen effen groen of bont (met witte of gele stippen, strepen) zijn.

De foto toont Senecio rowleyani

Kalanchoe

De ondersoort omvat stengel- en bloeiende vetplanten. Populairder zijn de geveerde Kalanchoe (met kleine “kinderen” aan de randen van de scherpe bladeren) of de Morgan (een bloeiende ondersoort met ronde bladeren).

Van de ongewone vertegenwoordigers kan men de viltige (behaarde) en de pluimvormige (vergelijkbaar met echeveria) onderscheiden.

Adenium

Een prachtige boom met een dikke stam, een dunne kroon op de top en heldere bloemen. Obesitas, Arabische of Multiflorum lijken op zichzelf al op bonsai, zonder dat er ingewikkelde vormgeving nodig is.

Lithops of Argyroderma

De tweede naam van deze vetplant is levende stenen. E?n plant bestaat uit twee dichte bladeren die op kiezelstenen lijken. Tijdens de bloei verschijnt er een knop op een stengel tussen de planten.

Ze komen het mooist tot hun recht in een compositie met meerdere plantendelen.

Hoe verzorg je ze?

Ondanks hun eenvoudige levensstijl hebben vetplanten toch verzorging nodig. Als u de minimale verzorgingsvereisten volgt, zult u lang plezier hebben van hun schoonheid.

Temperatuur en vochtigheid

In het normale klimaat hebben veel vertegenwoordigers van de soort het vermogen tot CAM-fotosynthese ontwikkeld: dat wil zeggen dat de belangrijkste uitwisseling in hun cellen ’s nachts plaatsvindt, in een koelere tijd. Daarom is het ook binnenshuis raadzaam om te zorgen voor een groot temperatuurverschil: overdag warm, ’s nachts koud (maar je mag ze niet laten bevriezen).

In de zomer kun je de bloempotten gerust buiten of op het balkon zetten: de planten groeien dan goed in de frisse lucht. In open gebieden hoeven ze zelfs niet bewaterd te worden, zomerregen is voldoende.

Belangrijk! In een natte, koude herfst kun je vetplanten beter niet buiten zetten. Ze verdragen namelijk niet goed te veel water.

Het is beter om zuinige planten te kweken in omstandigheden met een lage luchtvochtigheid: vetplanten verdragen droge, hete lucht van een radiator beter dan vochtige lucht in een badkamer.

Verlichting

Omdat ze in het wild in warme, droge gebieden leven, is het belangrijk dat je ze constant licht geeft als je vetplanten binnenshuis wilt kweken. U kunt de plant ook op de vensterbank zetten, maar sommige soorten beschermt u het beste tegen direct zonlicht. De punten zullen dan gaan ‘verbranden’ en van kleur veranderen. Maar dit kan gemakkelijk worden voorkomen door de verzorgingskenmerken van uw soort te bestuderen.

Als het niet mogelijk is om in de zon te kweken, maar er veel vetplanten staan, is het aan te raden de verlichting aan te vullen met een speciale fytolamp.

Bodem

Een andere belangrijke factor bij het kweken van vetplanten is de juiste keuze van de bodem. In hun thuisland groeien ze goed in zand, dus thuis moet je de volgende omstandigheden cre?ren:

• Goede drainage. De ideale grond is goed geventileerd en waterdoorlatend, want vetplanten verdragen geen stilstaand vocht en kunnen gaan rotten.
• De grond moet poreus zijn, zodat de wortels kunnen ademen. Nogmaals, om rotvorming in het wortelstelsel te voorkomen.
• Neutraal zuurtegraadniveau. Voor een betere opname van voedingsstoffen zorgt u ervoor dat de pH-waarde van de grond neutraal of licht zuur is, bijvoorbeeld door gebluste kalk of as toe te voegen.
• Zorg ervoor dat het mengsel voldoende mineralen bevat.

De makkelijkste manier om aan alle eisen te voldoen, is door een kant-en-klaar mengsel te kopen. Maar als er geen mogelijkheid of wens is, dan kan het grondmengsel gemakkelijk zelf worden bereid. Ik vertel het je hieronder.

Absoluut! Controleer regelmatig de vochtigheid van de grond en zorg indien nodig voor een optimale vochtigheids- en zuurtegraad voor een bepaald type vetplanten.

Pot

De belangrijkste taak van de pot is om optimale omstandigheden te bieden voor de groei en ontwikkeling van het wortelstelsel. De benodigde capaciteit varieert afhankelijk van het type plant: sommige hebben een lange pot nodig, terwijl andere een brede pot nodig hebben. Het is beter om hiernaar te kijken in de aanbevelingen voor een bepaald type vetplant. Er zijn echter wel algemene vereisten en ik zal u er nu meer over vertellen:

• Behoud de vorm van de pot gedurende de hele groeiperiode, maar verander de maat eens in de 2-3 jaar bij het verplanten.
• De maat van de pot moet iets groter zijn dan de grootte van het wortelstelsel – ongeveer 10% in diameter. Het is belangrijk dat de pot niet te groot is, anders blijft er water staan en kan er rot ontstaan.

Water geven

Ondanks de waterreserves in de cellen en het vermogen om water op te slaan, hebben vetplanten toch regelmatig water nodig. De beste manier om de grond te bekijken is door een houten stokje bij de pot te houden en er 1,5-2 cm onder het oppervlak in te prikken. Als de hele ruimte droog is, kun je hem water geven. Nat – stel het bevochtigen uit tot later.

Belangrijk! Er is een ongeschreven regel: het is beter om geen water te geven dan te veel.

Het is ook raadzaam om ernstige uitdroging te voorkomen: als de bladeren verwelkt en slap zijn geworden, is er te veel tijd verstreken tussen de waterbeurten.

Meststoffen

Meststoffen zorgen voor comfortabele omstandigheden voor planten:

• Bemest vetplanten tijdens de periode van actieve vegetatie (maart – begin september);
• Bemest niet direct na het verplanten, het is beter om 4 weken te wachten;
• Gebruik universele samenstellingen met een laag stikstofgehalte;
• Het bemesten van planten op slecht verlichte plekken kan leiden tot een slechte opname van voedingsstoffen.

Wat moet je weten over vermeerdering?

Het proces is voor elke soort anders. Ik zal de belangrijkste opties analyseren:

• Bladeren. De meeste vetplanten kunnen uit een blad groeien. Dit proces is niet snel, maar je kunt er wel een groot aantal planten tegelijk mee kweken.
• Stekken. Deze methode is alleen mogelijk bij stengelvari?teiten en wordt aanbevolen om de groei van een nieuwe bloem te versnellen. Knip een tak af met een aantal bladeren, steek hem in de grond of vermiculiet, geef hem water en laat hem staan: al snel zal de wortel zich vormen en begint de actieve groeifase.
• Baby’s. Sommige soorten vormen baby’s op zichzelf: bijvoorbeeld de Kalanchoe. Als je deze kruimels gebruikt door ze in de grond te planten, zullen ze snel uitgroeien tot onafhankelijke vertegenwoordigers van de soort.
• Zaden. De langzaamste methode, maar het maakt transport vanuit andere landen en continenten gemakkelijker.

Belangrijk! Potten voor vetplanten moeten drainagegaten of een dikke drainagelaag van grove ge?xpandeerde klei hebben, zodat er geen water in de wortels blijft staan.

De foto toont een variant van vetplantenvermeerdering via bladeren

De nuances van verplanten

Voordat u een gekochte vetplant in een nieuwe pot verplant, moet u de grond ervoor voorbereiden. Er zijn talloze kant-en-klare mengsels te koop, maar niet alle fabrikanten gaan op een verantwoorde manier te werk bij de bereiding en houden zich aan de juiste verhoudingen.

Lees hoe je een cactus verplant.

Het is daarom veiliger om de grond thuis voor te bereiden. Er zijn hier ongeveer evenveel recepten als er verschillende huisvrouwen zijn die borsjt maken, maar het belangrijkste om te onthouden is dat de grond “arm” en los moet zijn.

De makkelijkste manier is om 1 deel graszodengrond, 1 deel veensubstraat, 1 deel rijsmiddelen te mengen – baksteen of steenslag, rivierzand, gekochte perliet, vermiculiet, ge?xpandeerde klei.

Planten worden verplant wanneer nodig, het is beter om het verplanten te plannen voor de lente (van maart-april) of de zomer.

Prachtige ontwerpmogelijkheden en composities

Vetplanten zijn meestal te koop in florariums: speciale transparante potten om ze in te kweken. Als houder kunt u een gewoon aquarium of een speciale pot voor bloemen gebruiken.

Originele composities in mooi servies zien er niet minder indrukwekkend uit: een theeservies, een dienblad, een theepot. Grote en kleine potten van elk materiaal zijn geschikt: van espresso-mokken tot ge?mailleerde kommen.

Ampelachtige vertegenwoordigers zien er geweldig uit in potten met hoofden: de plant zal een fantasierijk kapsel vervangen door lang haar of een uitstekende egel. Bonsai worden gevormd uit stengelsoorten, Crassula Hobbit komt in dit ontwerp bijzonder goed tot zijn recht.

De meest ervaren tuiniers kunnen een groen schilderij samenstellen uit levende stekken: het past perfect in de eco-stijl.

De foto toont een versierd florarium

Hoe staan ze in het interieur?

Vetplanten zijn universele planten voor elke kamer. Ze nemen niet veel ruimte in beslag en zijn handig te plaatsen op werktafels, smalle vensterbanken, kleine planken en boekenkasten.

In het ontwerp van de woonkamer zal een compositie in een mooi florarium wortel schieten op de salontafel en in de slaapkamer op het nachtkastje. Voor de keuken kun je speciale potten op magneten maken of kopen en een tuin op de koelkast planten.

Meerdere potten in de kinderkamer leren de baby hoe hij voor zichzelf moet zorgen. groene bewoners op zichzelf.

Sommige schaduwminnende soorten vetplanten zullen wortel schieten in de badkamer, maar ze moeten uit de buurt van waterbronnen worden gehouden.

De foto toont een groen schilderij op de tafel

Vetplanten zijn geliefd bij kinderen en volwassenen, beginners en ervaren bloemenkwekers: ze vereisen geen intensieve verzorging, maar passen zich met hun vormen en kleuren gemakkelijk aan alle omstandigheden aan.