Methoden en materialen voor het zelf maken van gordijnen.

Caf?gordijnen

Caf?gordijnen zijn het kenmerk van gezellige keukens in de stijlen Provence, landelijk en shabby chic. Het zijn enkele of dubbele gordijnen die aan een roede in het midden van het raam bevestigd zijn. Het is vrijwel onmogelijk om gordijnen van de juiste lengte in een winkel te vinden, dus de meeste huisvrouwen geven er de voorkeur aan om zelf raamtextiel te naaien.

Om dit te kunnen doen, hebt u een stuk stof (linnen, sits, katoen), bevestigingsmateriaal en een basis voor de kroonlijst nodig. Bij de aankoop van de stof wordt rekening gehouden met plooien en zijnaden. Normaal gesproken wordt de breedte van het gordijn 1,5 keer zo breed gesneden als de breedte van het raamkozijn. Laat aan de onderkant een zoommarge van 3-3,5 cm over. De gordijnen worden versierd met ruches, kant en vlechtwerk. Gordijnen met handborduurwerk zien er heel kleurrijk uit.

Als gordijnroede wordt een standaard roede, sterk garen of ijzerdraad gebruikt. Om het gordijn te bevestigen, naait u er lussen aan, gebruikt u metalen ringen of naait u een horizontale “zak” op een paar centimeter van de bovenrand.

Geplooid

Het grootste voordeel van geplooide gordijnen is dat ze het straatlicht blokkeren als er te veel licht is. Het zijn harmonica’s waarvan de boven- en onderkant aan een metalen profiel zijn bevestigd of met dubbelzijdige tape aan het raamkozijn zijn bevestigd. Pliss?gordijnen worden gemaakt van een papieren basis, zoals behang, maar een harmonica van dikke stof komt ook veel voor in interieurs.

De breedte van de stof moet overeenkomen met de breedte van het raam, maar de lengte moet 45-50 cm langer zijn dan de hoogte van het kozijn. De basis voor het gordijn wordt horizontaal uitgelegd in stapjes van 3-3,5 cm, gevouwen als een harmonica en zorgvuldig gestreken. Maak met een perforator een aantal gaatjes in de gevouwen accordeon, waar later de afstellinten doorheen worden gehaald. De onderste uiteinden van de linten worden vastgebonden tot een strik of vastgezet met een decoratieve kraal, en de bovenste uiteinden worden met plakband aan het frame vastgeplakt.

Om te voorkomen dat het textiel zijn textuur verliest, wordt aanbevolen het vooraf te weken in een gelatineoplossing, het te drogen en het vervolgens te verzachten met een warm strijkijzer. Het is ook belangrijk om vooraf een stof te kiezen die de gewenste vorm langdurig kan behouden. Het loont bijvoorbeeld de moeite om te letten op monsters met een grote hoeveelheid polyester.

Gecombineerd

Gordijnen die zijn genaaid van stoffen in verschillende tinten of texturen maken het interieur voller en levendiger. U kunt kiezen voor stoffen die qua toon op elkaar lijken, contrasterende overgangen maken of een effen stof combineren met een geverfde stof.

Combinatiegordijnen hebben geen extra decoratie nodig. Het spel van kleuren en texturen ziet er al behoorlijk helder uit.

Draad

Gordijnen met draad kunnen zowel een op zichzelf staand element van raamdecoratie zijn als een aanvulling op transparante tule of dikke gordijnen. Het gebruikte materiaal is synthetisch draad, dat vaak versierd is met kralen of glaskralen. Voor het vastmaken kunt u dikke tape of een dun houten strookje gebruiken. De draden worden op een afstand van 2-3 mm van elkaar gelegd, met een lus vastgezet, met lijm vastgezet of gestikt.

Gordijnen die met de macram?techniek zijn gemaakt, zijn bijzonder de moeite waard. Ze passen perfect in interieurs met een boho-, Proven?aalse of Scandinavische stijl. De lichte, geweven stof laat het grootste deel van het zonlicht door, maar beschermt tegen nieuwsgierige blikken van voorbijgangers en buren die tegenover u wonen. Gordijnen gemaakt met de macram?techniek zullen in de smaak vallen bij mensen die de voorkeur geven aan lichte, luchtige interieurs met een vleugje etnisch en shabby chic.

Het weven van een stof over de gehele hoogte van het raam is mogelijk voor naaisters die al ervaring hebben met de knooptechniek. Beginnende ambachtsvrouwen kunnen zich beperken tot een eenvoudig patroon van 20-30 centimeter hoog aan de bovenkant van het gordijn en de rest van de lengte in de vorm van hangende franjes laten. Om te werken heb je een katoenen koord, jute- of zijden draad, haaknaalden en een houten voetstuk nodig, dat later als gordijnroede gebruikt kan worden.

Voordat je begint met het maken van gordijnen, moet je een aantal basisknopen onder de knie krijgen:

• Plat;
• Vierkant of dubbel plat;
• Herhalingen (horizontaal en verticaal);
• Cijfer acht;
• Lus, enz.

Door knopen met elkaar te combineren, kun je de dichtheid van het weefsel aanpassen en telkens weer nieuwe patronen cre?ren.

Met strikjes

Het voordeel van gordijnen met lussen of strikjes is dat ze geschikt zijn voor alle gordijnroedes en -stangen. De gordijnen zijn eenvoudig op te hangen en weg te halen, en eenvoudig te strijken. Tegelijkertijd passen ze gemakkelijk in de meest uiteenlopende interieurs. Je vindt ze in de kinderkamer, de keuken en zelfs op kantoor.

Zelfs mensen met weinig naai-ervaring kunnen gordijnen met strikjes naaien. Het enige dat u hoeft te doen, is de geschikte stof te kiezen, de afmetingen van de ramen correct op te meten en te bepalen welk type scharnieren u wilt gebruiken.

• Patch scharnieren worden op de stof genaaid. Deze optie wordt gebruikt wanneer het nodig is om de gordijnroede en de roede te verbergen.
• Vlinderdassen worden vaak gebruikt voor keukens en kinderkamers. Ze voegen lichtheid en speelsheid toe aan het interieur. De strikken kunnen van hetzelfde materiaal als het gordijn gemaakt zijn, maar ze kunnen ook worden geaccentueerd met lint, koord of contrasterende stof.
• Klittenbandlussen zijn bijzonder praktisch. Het ophangen van dergelijke gordijnen duurt niet langer dan 5 minuten.
• De knoopsluitingen zien er erg origineel uit, maar zijn tegelijkertijd eenvoudig te maken.

Voor liefhebbers van gladde gordijnen zonder weelderige plooien, heb je een stuk stof nodig ter breedte van het raam. Houd 1,5-2 cm aan voor de zijkanten. Naai de lussen aan de afgewerkte bovenrand. Voor pliss?gordijnen heeft u twee keer zoveel stof nodig. En hier worden de lussen meestal vastgemaakt aan de erbovenop genaaid bies. De grootte van de lussen wordt bepaald aan de hand van de dichtheid van het materiaal. Voor lichte stoffen kunt u smalle banden maken, voor zwaardere stoffen lamellen van maximaal 6-8 cm.

Engelse gordijnen

De techniek van het naaien van Engelse gordijnen lijkt in veel opzichten op het proces van het maken van geplooide gordijnen. Beide zijn voorzien van een hefmechanisme, waardoor horizontale plooien ontstaan.

Bij Engelse gordijnen worden echter meestal metalen ringen aan de achterkant van de stof genaaid voor het verstellint. De afstand tussen de ringen bepaalt de grootte en pracht van de toekomstige plooien.

Met volants, ruches of franjes

Gordijnen met volants voegen elegantie, romantiek en lichtheid toe aan de raamdecoratie. Ze passen waarschijnlijk niet in een strak klassiek interieur, maar ze zijn wel geschikt voor een meisjeskinderkamer, een zomerkeuken of een lichte woonkamer.

Ruffles kunnen worden gebruikt om de onderkant van gordijnen te versieren of om het hele doek te decoreren. Bij het berekenen van de stof moet u rekening houden met de volheidsco?ffici?nt, die voor weelderige volants minimaal 3 moet zijn.

Het zelf maken van gordijnen heeft veel voordelen. U kunt stoffen kiezen die passen bij de rest van het interieur, de lengte en breedte van de gordijnen perfect afstemmen op de afmetingen van het raam en u bespaart aanzienlijk op het passen van gekochte gordijnen. Maar het is niet nodig om tot het uiterste te gaan. Zelfgemaakte gordijnen van oude schijven, plastic buizen, linten of gekleurde knopen zien er heel origineel uit, maar zullen waarschijnlijk geen decoratie zijn voor een stijlvol, modern interieur.