Hoe maak je zelf een blinde ruimte rondom het huis?

Waarvoor dient een blinde ruimte?

Over het algemeen is een blinde ruimte een waterdichte bedekking in de vorm van een pad dat rondom het huis wordt aangelegd en langs de muren loopt. Als het regent en de sneeuw smelt, druppelt er water van het dak, loopt het langs de muur naar beneden, dringt het door in de grond en verzamelt zich direct bij de fundering en de kelder.

Vocht in beton leidt tot scheuren en geleidelijke vernietiging van het materiaal. Het blinde gebied zorgt ervoor dat regenwater wordt weggeleid van de muren van het huis naar een veilige afstand, waar het water vrij de grond in stroomt zonder in contact te komen met de structurele elementen van het gebouw. Als het gecombineerd wordt met een drainagesysteem, biedt het volledige bescherming voor de constructie.

Naast het hoofddoel kan de blinde ruimte nog meer functies vervullen:

• Het zorgt voor isolatie van de grond naast het huis, waardoor deze in de winter beschermd wordt tegen bevriezing. Dit helpt de kosten voor het verwarmen van de kelder te verlagen;
• fungeert als een wandelpad rondom de gehele omtrek van het huis, wat betekent dat er geen extra trottoirs hoeven te worden aangelegd;
• ten slotte vervult het ook een decoratieve rol, waardoor de gehele structuur een afgewerkte uitstraling krijgt.

Vereisten en kenmerken

Rekening houdend met de op te lossen taken, worden de volgende eisen gesteld aan het blinde gebied:

• waterdichte coating;
• de afmetingen en het ontwerp moeten de afvoer van water tot een veilige afstand garanderen;
• de coating moet duurzaam zijn, zodat u er gemakkelijk overheen kunt bewegen, en bestand zijn tegen invloeden van buitenaf;
• een aantrekkelijk uiterlijk hebben.

Als de blinde zone goed is ingericht, voldoet deze aan de gestelde taken en biedt deze betrouwbare bescherming voor een priv?woning en eventuele hulpstructuren op de locatie. Het is belangrijk om bepaalde regels te volgen wanneer u het met uw eigen handen bouwt:

1. Breedte van het blinde gebied. Omdat het ervoor zorgt dat neerslag tot een veilige afstand wordt afgevoerd, is deze eigenschap een van de belangrijkste parameters. Volgens de bouwvoorschriften moet de breedte minimaal 20 cm uitsteken voorbij de uitstekende dakrand. In de regel wordt de maat gemeten vanaf de locatie van de afvoer. Daarnaast hangt de juiste keuze van de breedte af van het afdekmateriaal, de bodemsoort, de omvang van de constructie, het beoogde gebruik en eventuele mechanische belastingen. Voor een priv?woning is dit in de regel niet minder dan 1 meter.
2. Verdieping. Bij de keuze van deze parameter is het belangrijk om rekening te houden met de eigenschappen van de bodem. Wanneer de grond bevriest, ontstaat er een last die het blinde gebied kan vervormen en scheuren rondom het huis kan veroorzaken. Bij licht hellende grond is de benodigde stevigheid van de coating al bij een blinde laagdikte van ca. 10 cm (inclusief kussen) gewaarborgd. Bij zeer opbollende grond zal de hoogte verhoogd moeten worden tot 20–25 cm.
3. Vorming van het oppervlaktetalud. Om ervoor te zorgen dat het water snel van het pad af kan stromen, moet de blinde ruimte een helling hebben ten opzichte van de muur van het huis. De optimale waarde ligt tussen 3 en 4 graden. Deze helling zorgt ervoor dat het water door de zwaartekracht stroomt en hindert de beweging van een persoon in het blinde gebied niet.
4. Verheft zich boven het grondoppervlak. Als het blinde gebied zich op grondniveau bevindt, kan er bij hevige neerslag sprake zijn van wateroverlast. U kunt dit voorkomen door de bladwijzerhoogte te wijzigen. De onderkant moet minimaal 5 cm boven de grond uitsteken.
5. Uitzetvoegen. Deze moet tussen de bedekking van het blinde gebied en de muur van het huis worden gelaten. Door de opening ontstaat er geen belasting door thermische uitzetting van materialen. Indien deze ontbreekt, kan er een belasting in de contactzone ontstaan, waardoor het beton kan scheuren. De spleetbreedte bedraagt gewoonlijk ongeveer 10 mm. Deze eis houdt in dat er pas een blinde ruimte rond het huis hoeft te worden gemaakt nadat de muren zijn afgewerkt. Bovendien moet er rekening mee gehouden worden dat de opening een kanaal is voor waterdoorsijpeling naar de fundering en dat deze daarom van bovenaf afgedekt moet worden. Meestal wordt hiervoor een kleine luifel in de kelderafwerking aangebracht, die voorkomt dat water langs het muuroppervlak naar beneden stroomt.

Wanneer u de constructie met uw eigen handen inricht, is het belangrijk om te onthouden dat de blinde ruimte rond het huis moet worden beschermd tegen de wortels van grote planten (bomen en struiken). Ze moeten op een afstand van minimaal 1,5 m van de rand van de bedekking worden verwijderd.

Het ontwerp van de blinde ruimte impliceert de aanwezigheid van twee hoofdelementen. Het onderste gedeelte is de achterkant. Het vormt de basis van de bovenste laag en is bedoeld om het oppervlak te egaliseren, verzakkingen van de laag en de negatieve invloed van de onderliggende bodem te elimineren. Een eenvoudige optie voor een basis zijn 2 kleilagen. Leem is een goed waterdicht materiaal dat beschermt tegen het binnendringen van vocht. De sterkte-eigenschappen ervan laten echter niet toe dat het onder aanzienlijke belastingen wordt gebruikt. Meestal wordt de fundering opgevuld met zand en gebroken steen (grind). Een goed aangestampte basis van deze laag voorkomt vervorming van de coating.

De buitenste coating wordt over het blinde gebied gelegd. Afhankelijk van het ontwerp kan het blinde gebied worden onderverdeeld in de volgende typen:

1. Stijf. De coating vormt een hard, duurzaam pad. Veelvoorkomende opties zijn blinde zones van asfalt en beton. De belangrijkste voordelen zijn de sterkte, de weerstand tegen weersinvloeden en de duurzaamheid die vergelijkbaar is met de duurzaamheid van de fundering. Nadelen: hogere kosten en de noodzaak van isolatie en extra waterdichtheid. Harde bekleding is het meest gebruikelijk voor particuliere woningen.
2. Zachte, blinde ruimte. Dit is een eenvoudige en goedkope manier van regelen. Hiervoor worden meerdere lagen stortgoed aangebracht. Het ontwerp omvat een waterdichting van dakleer, dat op de ondergrond moet worden aangebracht. Vervolgens wordt er een droog mengsel van gelijke delen zand en gebroken steen over gegoten. De laagdikte bedraagt 10 cm. Hierop wordt fijn puin gestort (elementgrootte niet groter dan 5 mm). Zachte blinde zones hebben een korte levensduur (tot 7 jaar) en worden meestal gebruikt als tijdelijk drainagesysteem. Bovendien komt het uiterlijk niet overeen met de fantasie?n van de ontwerper.
3. Halfstijf. Ze zien er het aantrekkelijkst uit. De bekleding kan bestaan uit stoeptegels, kinderkopjes, natuursteen en platen van gewapend beton. Een dergelijke blinde zone kan worden aangelegd op weinig opbollende grond en op voorwaarde dat het grondwater diep is. De duurzaamheid van de coating bedraagt meerdere decennia. De technologie is vrij arbeidsintensief, maar eigenaren worden aangetrokken door de esthetiek en de mogelijkheid om verschillende ontwerpoplossingen te gebruiken.

In sommige gevallen wordt er een ge?soleerde blinde ruimte ge?nstalleerd. Om energie te besparen, is het raadzaam om het rondom een woongebouw met verwarming te bouwen. In principe is dit een stijve constructie waarbij het noodzakelijk is om onder de buitenbekleding aanvullend thermische isolatiematerialen aan te brengen. Isolatie kan worden bereikt met schuimplastic of ge?xtrudeerd polystyreenschuim.

Waarvan is het beste materiaal om isolatie te maken?

Bij het kiezen van materialen om een blinde ruimte rond het huis te cre?ren, geven experts de volgende aanbevelingen:

1. Zand. Noodzakelijk voor het leggen van de ondervloer. De steengroeve- en riviervarianten zijn het meest geschikt.
2. Gebroken steen. Er kunnen verschillende breuken worden gebruikt. Voor strooien is fijn grind tot 5 mm geschikt. Bij het aanbrengen van de verdichte laag worden elementen tot 20 mm aanbevolen. Bij grootschalige bouwwerken (grote constructies) worden fracties groter dan 40 mm gebruikt. De gebroken steenelementen zelf kunnen scherp, schilferig, kubusvormig of wigvormig zijn.
3. Klei. Dit is een goedkoop materiaal voor het aanbrengen van de eerste laag waterdichting.
4. Rubberkruimel. Het produceert een zachte coating van hoge kwaliteit. Dit ontwerp bestaat uit twee dikke lagen, waartussen een glasvezelnet moet worden ge?nstalleerd. U kunt kant-en-klare rolstof van 30–60 cm breed gebruiken.
5. Geomembraan en geotextiel. Deze materialen kunnen als een filter fungeren, waardoor water er ongehinderd doorheen kan stromen, maar zand niet van de ondergrond kan migreren. U kunt geotextielmerken gebruiken zoals Tefond, Izostud, TechnoNIKOL.
6. Asfalt. Het levert een redelijk sterk, egaal oppervlak op dat gebruikt kan worden als voetpad.
7. Beton. Bij het maken van beton voor een blinde ruimte wordt aanbevolen om een cementmengsel te gebruiken met een cementkwaliteit van minimaal M200 (meestal wordt M300 gebruikt). Cement-zandmortel wordt bereid in een verhouding van 1:3 of 1:4. Indien het noodzakelijk is om een grotere stevigheid te garanderen, wordt de wapening gemaakt met een stalen net met een draaddiameter van 4–6 mm.
8. Ge?xpandeerd klei- en keramisch beton. Ze zorgen voor een ge?soleerde, blinde ruimte. In het eerste geval wordt een zachte structuur gemaakt. Keramisch beton, een mengsel van beton en ge?xpandeerde klei, maakt het mogelijk om een stevige coating te vormen met thermische isolatie-eigenschappen.

Om het decoratieve effect te vergroten, kan de coating worden gemaakt van keramiek of straatstenen. Ze kunnen worden gelegd op een verdichte bulkbasis of op een betonnen vulling.

Hoe maak je zelf een blinde ruimte?

Meestal wordt bij de bouw van particuliere woningen een stijf type blinde ruimte met betonvulling ge?nstalleerd. De procedure wordt hieronder beschreven.

Stapsgewijze instructies

De werkfasen zijn:

1. Voorbereidende activiteiten. In deze fase worden het ontwerp, de afmetingen en de technologische methoden voor het blinde gebied geselecteerd. Het te installeren terrein wordt vrijgemaakt van bouwafval en ge?galiseerd. De wortels van grote planten worden ontworteld.

2. Het markeren van het blinde gebied. Het referentiepunt bevindt zich op de meest uitstekende rand van het dak. Er wordt een loodlijn naar het aardoppervlak neergelaten en deze wordt ongeveer 20 cm teruggezet. Vaak wordt een eenvoudigere methode gebruikt.

Meet met een rolmaat 1 meter vanaf de muur van het huis en sla palen in de hoeken. Bij het maken van een blinde ruimte rondom een groot huis worden om de 2,5–3 m markeringen aangebracht met paaltjes. Tussen de twee is een markeerkoord gespannen, waarmee de grenzen van de bovenste bekleding worden aangegeven.

3. Grondwerken. Om de blinde ruimte rondom het huis handmatig aan te leggen, moet u met behulp van scheppen sleuven graven van 15 tot 30 cm diep rondom de gehele omtrek van het huis. De diepte moet overeenkomen met het ontwerp. De grenzen van de sleuf zijn geori?nteerd volgens de markeringen. Om een dampremmende laag te cre?ren, wordt een polyurethaanschuimfolie op de muur van het gebouw aangebracht. De bodem van de sleuf wordt zorgvuldig verdicht en er wordt een helling gevormd vanaf de muur van het huis.

4. Het leggen van de ondervloer. Het bestaat uit een complexe, gelaagde structuur. Achtereenvolgens worden geotextiel, waterdichting, een 10-15 cm dikke laag zand, een laag gebroken steen van dezelfde dikte en een tweede waterdichtingslaag aangebracht.

Voor een goede verdichting wordt het zand tijdens het leggen met water gestort. Bij het maken van een laag gebroken steen wordt een bepaalde volgorde aangehouden: eerst worden grote fracties erin gestort en daarbovenop wordt gebroken steen met elementen kleiner dan 5 mm gegoten.

5. Installatie van de basis van de stijve bekleding. Ten eerste is het noodzakelijk om bekisting te plaatsen, waardoor het blinde gebied boven de grond komt te liggen. Langs de onderkant van de betonbedekking wordt een bekisting van houten platen aangebracht. Deze moet in lijn worden gebracht met de markeringen.

De thermische isolatie wordt op de ondergrond aangebracht (indien het project hierin voorziet). Hiervoor wordt een strook ge?xtrudeerd polystyreenschuim met een dikte tot 50 mm gelegd. Nu is het tijd voor de wapening. Als wapening worden doorgaans stalen staven met een diameter van 6–8 mm gebruikt. Ze worden gelegd in de vorm van een raster met een celgrootte van 15?15 cm.

6. Beton storten. Om een harde ondergrond goed te kunnen storten, is het noodzakelijk om een betonoplossing met optimale consistentie te bereiden. Het mag niet te vloeibaar zijn en het moet mogelijk zijn om met een standaard handgereedschap de gewenste helling te vormen.

De oplossing kan met de hand of in een betonmolen worden gemengd. Het wordt in de bekisting gegoten en vervolgens verdicht en ge?galiseerd. Hoe u de blinde ruimte opvult, ziet u op de foto.

Nadat het storten is voltooid, moet u ervoor zorgen dat het beton geleidelijk uithardt. Hiervoor wordt het blinde gedeelte afgedekt met polyethyleenfolie. Het betonoppervlak wordt periodiek bevochtigd gedurende 2–3 dagen. Het materiaal is binnen 3-4 weken volledig uitgehard en het beton is dan maximaal sterk.

Video

In de video ziet u hoe u een blinde ruimte rondom het huis maakt.

De blinde ruimte speelt een belangrijke rol bij het beschermen van de fundering en de kelder van het huis tegen vocht door neerslag. De keuze van het ontwerp hangt af van de omvang van de constructie, de klimatologische omstandigheden, de bodemgesteldheid, de mechanische belasting en de financi?le mogelijkheden. U kunt de blinde ruimte zelf inrichten, maar u moet hierbij wel rekening houden met de bestaande bouwvoorschriften en -regels.