Waarom werden vroeger tapijten verticaal op de muren gelegd?

Waarom werden ze zo gewaardeerd?

Voor veel volkeren hebben tapijten met verschillende symbolen religieuze en energetische connotaties. Turkije staat er vooral om bekend: het weven van tapijten is een eeuwenoud ambacht en speelt een belangrijke rol in het cultureel erfgoed van het land.

De eerste tapijten verschenen in de 16e eeuw in Europa en alleen de koninklijke familie kon ze zich veroorloven. En in Rusland ontstond de liefde voor tapijten in de tijd van Peter I, toen de handel met andere landen zich actief ontwikkelde.

In de Sovjet-Unie werd een kwaliteitstapijt beschouwd als een symbool van prestige. De producten kwamen uit Azerbeidzjan, Georgi? en Turkmenistan, er stonden lange rijen voor, ze werden besteld via connecties en gekocht bij wederverkopers – de liefde voor prachtige doeken in de USSR kon niet worden overschat.

Een bewijs van smaak en rijkdom

Tapijten werden in de USSR lange tijd gekocht, van generatie op generatie doorgegeven en dienden als een prachtig geschenk. In tijden van schaarste werd dit extra gewaardeerd. Vroeger werd het dragen van een tapijt gezien als een manier om iemands rijkdom en soms zelfs connecties te tonen. Maar de meeste burgers moesten maandenlang sparen om het te kunnen kopen.

Tegen het einde van de 20e eeuw werden de producten verkocht zonder wachtrijen en afspraken – je kon ze kopen in een gewone meubelzaak, maar daarvoor moest je, met een salaris van 130 roebel, ongeveer zes maanden lang 50 roebel sparen.

In plaats van een schilderij

Felle tapijten met plantenornamenten werden gewaardeerd om hun decoratieve werking. Ze namen een aanzienlijk deel van de muur in beslag en werden meteen het hoogtepunt van het interieur. Dit werd ook mogelijk gemaakt door de rijke kleuren: rode tinten werden als de meest voorkomende beschouwd.

Het tapijt bespaarde de appartementeigenaren bovendien de moeite van een renovatie: eventuele schade (vervaagd behang, scheuren of vlekken op de muur) konden worden verborgen door een schilderachtig doek met patronen. Wie raadt welk gebrek het heeft?

Mode behouden

In de Sovjet-Unie werden tapijten niet alleen populair vanwege hun esthetische functies. Toen een gast voor het eerst het huis binnenstapte van iemand die samen met hem zijn muur had gedecoreerd, voelde hij oprechte bewondering: het canvas zag er rijk en origineel uit.

Veel inwoners van het land wilden hetzelfde luxueuze product, zodat het “net als dat van anderen” zou zijn.

Gezelligheid cre?ren

Een wandtapijt kan een kamer op een verbazingwekkende manier transformeren. Het was veel prettiger om naar het zachte, mooie canvas met het plantenpatroon te kijken dan naar de lege muren. En omdat het tapijt meestal in de buurt van het bed of de bank hing, vielen de meeste Sovjetkinderen met plezier in slaap terwijl ze naar de ingewikkelde patronen keken en er nog steeds met een gevoel van nostalgie aan terugdachten.

De wandtapijten waren van de hoogste kwaliteit: ze waren gemaakt van natuurlijke wol en vervaagden of slijten niet dankzij de speciale locatie. Het is waar dat de producten stof verzamelden en regelmatig gereinigd moesten worden.

Als isolatie

Dikke en warme Sovjettapijten in dunwandige appartementen uit het Chroesjtsjov-tijdperk dienden als bescherming tegen de kou, vooral als het bed dicht bij de “straat” of de ingangsmuur stond. Ze hielden niet alleen de warmte vast, maar zorgden er ook voor dat er minder geluid was. Het zachte oppervlak absorbeerde geluiden van de buren goed en beschermde de privacy van de bewoners zelf.

Om diezelfde redenen versieren tapijten nog steeds de muren van veel appartementen: het is de gemakkelijkste manier om een kamer geluiddicht te maken zonder geld uit te geven aan dure reparaties.

In een modern interieur

Tegenwoordig zijn tapijten geen symbool meer van prestige en de huidige generatie voelt niet zo’n sterke behoefte om hun rijkdom te tonen. De belangrijkste taak van een modern interieur is om het karakter van de eigenaar te weerspiegelen en tegelijkertijd functioneel en harmonieus te blijven. Daarom worden hoogwaardige en goed bewaarde Sovjetproducten van de muren gehaald, naar de stomerij gebracht en op de vloer gelegd.

Tapijten passen geweldig in Scandinavische stijl, eclecticisme en zelfs loft. Maar mode is cyclisch, dus ook wandtapijten worden steeds populairder – zij het geen Sovjettapijten, maar designtapijten of in de vorm van wandkleden.

In de Sovjet-Unie werden kleurrijke geweven doeken aan de muur een echt symbool van het tijdperk. Zoals we kunnen zien, waren er veel goede redenen om ze op zo’n onconventionele manier te rangschikken.