Renovatie in Europese stijl uit de jaren 90: 10 ouderwetse trends om te vermijden

Plafonds met meerdere niveaus

Voor sommigen zijn plafonds met meerdere niveaus een symbool van stijl en rijkdom geworden: in een poging een ongewoon ontwerp met ingebouwde verlichting te cre?ren, verloren appartementeigenaren niet alleen geld, maar ook de normale plafondhoogte. Drukkende “patronen” passen niet in kleine appartementen en zijn bovendien lastig te verzorgen. Tegenwoordig is het de trend dat het plafond zo eenvoudig mogelijk moet zijn, zonder overdaad, en dat zal nooit uit de mode raken.

Valse klassieker

Hoofdborden met grof houtsnijwerk, enorme kroonluchters aan een laag plafond, ingewikkeld meubilair gecombineerd met tapijten – deze mix was bedoeld om jezelf en anderen te overtuigen van je hang naar luxe. Maar de klassieke stijl is in de eerste plaats een evenwicht tussen elegantie en strengheid. Het kan gemakkelijk worden geschonden door goedkope namaak en imitaties van slechte kwaliteit.

Bogen

Afgeronde doorgangen zijn het hoogtepunt geworden van interieurs met renovaties in Europese stijl. Hoewel decoratieve gipsplaatbogen zelden in het interieur pasten, werd de trend enorm populair. Boogconstructies waren volkomen nutteloos, maar leken destijds origineel en memorabel.

Fotobehang

In de jaren 90 begonnen particuliere drukkerijen zich actief te ontwikkelen en boden niet alleen kant-en-klaar behang aan, maar ook canvasdoeken op bestelling. Helaas konden slechts weinigen bogen op een uitstekende smaak en drukkwaliteit. Zo verschenen er enorme bloemen, nachtelijke stadsgezichten en dieren op de muren van de huiseigenaren.

Stenen tegels

In moderne interieurs gebruiken ontwerpers decoratief steen als kleine accenten, maar in de jaren 90 probeerden ze dit ongewone materiaal overal te gebruiken. Steen werd gebruikt om muren, bogen, kunstmatige open haarden en bars te versieren. Vaak gaf de overvloed aan steen een sombere indruk.

Beige tinten

Als je kijkt naar het kleurenschema van interieurs met renovaties in Europese stijl, dan zie je gemakkelijk de kleuren die ze verenigen: perzik, oranjebruin, minder vaak rood en zwart. Vrijwel alles was in warme tinten ingericht, waarbij de regels van design werden genegeerd. Rode laminaatvloer, decoratief pleisterwerk in lichtgele en zandtinten, deuren met imitatiehout. Beige werd in de jaren negentig de basis van het kleurenpalet: misschien waren producten in pasteltinten gemakkelijker te vinden, of misschien werden ze als het meest nobel beschouwd.

“Puffy” banken

In de jaren negentig probeerden ze meubels te kopen die er duur en rijk uitzagen en pasten bij een interieur met golvende elementen. Ronde tafels en keukenkastjes, planken van gipsplaat en decoratieve details pasten bij de eco-leren bank. Er werd meestal een paar fauteuils met hetzelfde ongewone ontwerp bij gekocht.

Gordijnen met meerdere lagen

Ramen werden versierd met complete composities met pittoreske plooien, lambrequins, kwastjes en handgrepen. Ondanks de complexiteit van de uitvoering verfraaiden de enorme gordijnen het interieur niet: ze zagen er misplaatst uit en leken op de coulissen van een theater. Het was lastig om voor zulke gordijnen te zorgen – soms moest je een ontwerper inhuren om ze op te hangen.

Zelfnivellerende vloeren

Een ander symbool van Euro-renovatie zijn vloeren met een 3D-effect. Dankzij een eenvoudige techniek is het mogelijk om iedere gewenste afbeelding af te drukken en te beschermen met een polymeercompositie. Bloemenweiden, gras en de bodem van de zee raken in de mode. Dure vloeren rechtvaardigden niet altijd de investering die erin werd gedaan: ze zijn niet makkelijk te onderhouden, het uiterlijk wordt snel saai en demontage is lastig.

Stucwerk

In kleine appartementen zagen ingewikkelde decoraties voor muren en plafonds, evenals pilaren van piepschuim, er misplaatst en zelfs vulgair uit. In plaats van de barokstijl wilden de meeste mensen slechts een parodie erop, aangezien weinigen zich de gipsen lijsten konden veroorloven die doorgaans ruime huizen met hoge plafonds sierden.

De voorheen onbekende overvloed aan bouwmaterialen die de Russische markt overspoelde, leidde tot het gebruik van veel onverenigbare elementen in het interieur en het vergeten dat schoonheid in eenvoud schuilt.